Zelenogora leży naprzeciwko najwyższego w Bośni Maglicia (2386m), na północny zachód od niego, oddzielona głęboką doliną rzeki Sutjeska. Razem z granicznym pasmem Maglicia, Zelenogora tworzy Park Narodowy Sutjeska, najstarszy w Bośni, utworzony w 1965 roku.
Od południa i zachodu granicę wyznacza Neretwa, zaś na północy pasmo opada do miejscowości Kalinovik i drogi łączącej Konjic i Foce.
Najwyższym szczytem jest Bregoc / Velika Lelija (2032 m), a kilkadziesiąt szczytów przekracza 1700 m. Góry zbudowane są z wapieni, stąd nie spotkamy tu wielu źródeł wody, co prawda znajdują się tu malownicze jeziora, w tym największe Stirinsko Jezero ( i 5 innych) ale zapas wody lepiej zabrać ze sobą.
Z wapiennymi skałami wiążą się również charakterystyczne formy, tworzone przez wody opadowe, wymywające powierzchnie skał (proces krasowienia).
Przez środek masywu prowadzi droga R-434 o szutrowej nawierzchni. Można się nią dostać do serca masywu, łatwiej i szybciej od północy, trudniej i dłużej od południa. Lepiej mieć pojazd o nico wyższym zawieszeniu, woda potrafi wymywać koleiny w drodze.
Zelenogora w lipcu, pokazała nam pełnię krótkiego górskiego lata – dywany rdestu, niezliczone storczyki i inne górskie kwiecie.
W pobliżu Stirinskiego Jezera, jak w wielu górach Bośni I Harcegowiny, znajdziemy średniowieczne nagrobki Stecci
Malowniczy szczyt Stog, wyrastający z morza zieleni, czyni krajobraz Zelenogory bajkowym. Na pewno będę chciał tu wrócić.
